خوش به حال کوشکنار!

- آقای دکتر! بزنیم؟!

- نه هنوز نزنید!

یاد جوک عینک ریبن بچای ابودان افتادم که یکی رفته بود پشت بام و بچای آبودان  داد میزدند: بزنیم و اونی که پشت بام بود میگفت: هنوز نه!

به یکباره از همان بالا داد زد:

بزنید! بزنید! آفتاب در اومد عینکا رو بزنید.

———-

ساعت ۱۰ صبح روز چهارشنبه در حال ورود به جلسه گروه نرم افزار بودم که دکتر موسوی تماس گرفتند. طبق معمول گفتم: آقای دکتر بزنیم؟! و دکتر گفتند: این دفعه دیگه بزنید.  نامه الحاق رسما به استانها ابلاغ شد!

ایشان این خبر مسرت بخش را اختصاصی و حتی قبل از اعلام در سایت خودشان  برای انعکاس به خوانندگان سایت تراکمه اعلام کردند.

از جلسه گروه چیزی نفهمیدم. در حال تنظیم نوشته اولیه ای برای اعلام آن در سایت بودم. نوشته را که فرستادم روی سایت، دیدم همزمان با من مجید هم نوشته ای در همین مورد فرستاده و خبر مصاحبه استاندار فارس با خبرگزاری ها را ارسال کرده است.

———-

خبر بسیار مسرت بخشی است. هضم کردن این خبر نیاز به روزهای بیشتری دارد. خبر از آینده ای درخشان برای منطقه که تنها روزهای آینده آن را مشخص تر خواهد کرد. اما چیزی که بیشتر از همه میبایست بر روی آن تاکید شود آینده درخشانی است که برای استان فارس و مناطق همجوار آن رقم خورده است و نه تنها لامرد و مهر.

اگر چه شاید منتظر باشید در این فرصت از مزایای آن برای منطقه خودمان داد سخن بدهم اما در حال حاضر ترجیح میدهم بجای آن از نگاه ناظر بیرون منطقه به این امر بنگرم:

از منظر کوشکنار، بخصوص قسمتی از بخش کوشکنار که به استان فارس ملحق شده است.

شهرستان پارسیان که جزیی از استان هرمزگان است شهرستانی بسیار محروم و در مقایسه با شهرستان همجوار خود عسلویه بسیار عقب افتاده از نظر صنعتی است. این شهرستان از نظر صنایع نفت و گاز و تجارت دریایی در عقب مانده ترین حالت خود نگه داشته شده است. و اگر نبود پیگیریهای شادروان حیاتی نماینده مرحوم لامرد و مهر برای تعریف منطقه صنایع انرژی بر میان لامرد و پارسیان، همین صنعت و افتخار را هم برای نام بردن نداشت.

این شهرستان تحت الشعاع برنامه های ملی توسعه بندرعباس قرار گرفته است. تقریبا تمام بودجه های ملی و استانی به سمت بندرعباس سرازیر شده و حتی پالایشگاه میعانات گازی بزرگی که قسمت اعظم خوراک آن در عسلویه تامین میشود کیلومترها راه طی کرده و بجای پالایش شدن در همان نزدیکی به بندرعباس گسیل میشود. از نظر مسوولین بندرعباس، این شهرستان، دور افتاده و در بن بست قرار گرفته است.

سالهای سال است که بسیاری از مردم این شهرستان به دلیل بی توجهی مسوولین استان هرمزگان درخواست الحاق به استان فارس را داشته اند اما مسوولین هرمزگانی به بهانه های واهی همچون تفاوتهای ناچیز مذهبی سنی و شیعه و با ترساندن مسوولین مملکت از مخالفت و شورش مردمی جلو این امر را گرفته بودند.  در حالی که پیوندهای اجتماعی و اقتصادی منطقه پارسیان و مردم لامرد و مهر بسیار ریشه دارتر از این حرفها است.

بهر حال با پیگیریهای شبانه روزی دکتر موسوی، و کمکهای بی دریغ دکتر قادری که در برهه ای که لامرد نماینده ای در مجلس نداشت یک تنه آن را دنبال میکردند و با عزم جدی مسوولین استان، فارس، ساحلی شد. هر چند به دلیل همان کارشکنی ها امکان الحاق پارسیان به استان فارس حاصل نشد -که برای پارسیانی ها این میتوانست یک جهش بلند به سوی آینده ای درخشان باشد- اما منطقه ای به عرض ۵ کیلومتر و به طول ۲۰ کیلومتر از بخش کوشکنار به استان فارس ملحق شد. این منطقه ۱۰۰ کیلومتر مربعی که در میان صدها کیلومتر ساحل استانهای هرمزگان و بوشهر منطقه جغرافیایی کم اهمیتی به چشم می آید آن قدر از نظر سوق الجیشی برای استان فارس مهم است که از همین الان نورچشمی استان شده است.

به شما اطمینان میدهم در روز های آینده،  شاهد رشد سریع  اقتصادی و صنعتی این منطقه خواهیم بود و کار به جایی خواهد رسید که همان عده انگشت شماری از شهروندان  پارسیان که با تحریک مسوولین بندرعباس با الحاق به استان فارس مخالف بودند خودشان پی خواهند برد چه خیانتی با دست خودشان به شهرستان خودشان کرده اند.

این خط ———-

این هم نشان *****