وقتی دکتر موسوی درست به وسط خال می زند!

آنقدر خبر شعف انگیز است که براستی آدم می ماند از کجا شروع کند به شرح ماجرا؟!

عنوان خبر یک جمله است؛ فقط یک جمله: “فارس به دریا متصل شد”؛ اما در پس همین یک جمله ی کوتاه، بیش از ۵۰۰ روز تلاش شبانه روزی و سینه ها حرف نگفته خوابیده است!

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دکتر سید موسی موسوی، هنگامی

هنگامی که نماینده پرتلاش شهرستانهای مهر و لامرد پا به این میدان خطیر گذاشت، شاید خود نیز گمان نمی کرد نتیجه تلاشهای او و دیگر دوستانش به این زودی ها به نتیجه رسد. ماجرایی بس سخت و پیچیده که از سالها پیش آغاز گشته بود و علی رغم تلاش کلیه مسئولان در تمامی ادوار به نتیجه مطلوب نرسیده بود؛ حالا عضو هیئت رئیسه کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی آمده بود تا نقش نخ تسبیح را ایفا کند و پتانسیل کلیه افرادی که دل در گرو این اتفاق بسیار مهم داشتند را در مسیری مشخص متمرکز سازد.

ابتدا پس از بحث های مفصل پیرامون چگونگی الحاق، مقدمات کار آماده گشت و طرح تفصیلی اتصال فارس به دریا به همراه ضمائم و نقشه های مربوطه، با مهر “خیلی محرمانه” تهیه گشت. بعد از انجام این مقدمات، حالا کار باید به صورت عملی کلید می خورد. در ابتدا بیش از هرچیز لزوم رایزنی با مسئولان ارشد کشور و بیان اهمیت، ضرورت و فواید این تصمیم حیاتی احساس می گشت.

دکتر موسوی از بدو ورود به مجلس نهم، جلسات پی در پی خود در این خصوص را آغاز کرد: رئیس جمهور، رئیس مجلس، معاون اول رئیس جمهور، تعدای از مسئولان ارشد نظامی-امنیتی کشور، برخی وزرا همچون وزیر دفاع و وزیر نفت، نائب رئیس مجلس، برخی معاونین و اعضای بلند پایه شورای عالی امنیت ملی، دبیر هیئت دولت و … از جمله افرادی بودند که نماینده شهرستانهای مهر و لامرد به دور از چشم رسانه ها و در خفای کامل، در قالب نشستهایی مفصل و نفس گیر با آنان به رایزنی پرداخت.

سلسله نشست های نائب رئیس کمیته نفت، گاز و پتروشیمی مجلس شورای اسلامی به همین ترتیب ادامه یافت و در آنجایی که لازم بود مجددا موضوع به مسئولان گوشزد شود این مهم انجام می گشت؛ تا آنجا که رایزنی های خادم مردم با شخص دکتر احمدی نژاد بارها و بارها تکرار شد!

در دیدارهای خصوصی عضو هیئت رئیسه کمیسیون انرژی مجلس با دکتر احمدی نژاد، از آنجا که آقای رئیس جمهور به فواید عظیم این طرح اِشراف کامل پیدا کرده بود، همواره از تصمیم قاطع بدین منظور سخن رانده و می گفت: “آقای دکتر موسوی! من از شما برای این کار مصمم تر هستم” ، “آقا سید عزیز! عجله من از شما بیشتر است” و جملاتی دیگر از این دست که همگی حکایت از عزم جزم رئیس جمهور سابق بر این اقدام داشت.

در این بین نماینده شهرستانهای لامرد و مهر توانست در عین ناباوری موضوع بسیار مهم دیگری را نیز به نتیجه مطلوب رساند؛ علی رغم آنکه معاونت راهبردی ریاست جمهوری به سبب تنگناهای شدید مالی با شروع به کار پروژه های جدید در سراسر کشور شدیدا مخالفت می کرد، اما وی با تلاش های بسیار گسترده خود موفق شد در اوج خشکسالی بودجه، مجوز کمیسیون ۲۱۵ این معاونت به منظور احداث محور استراتژیک لامرد-پارسیان را اخذ کند و با کلنگ زنی آغاز عملیات اجرایی این آزادراه حائز اهمیت، مقدمات الحاق بیش از پیش فراهم گشت.

همانطور که پیش از این اشاره گشت دکتر موسوی تاکید خاصی بر ضرورت پنهانی ماندن طرح الحاق فارس به دریا را داشت؛ لذا کلیه دوستان به این توصیه مهم توجه نموده و با این توصیفات همه چیز در خفای کامل و به خوبی پیش می رفت تا آنکه در جلسه ای عمومی این موضوع طرح گشت و از فردای همان روز بود که فشارهای شدید سیاسی با بهره گرفتن از تریبون های مختلف برای جلوگیری از این اقدام حیاتی آغاز گشت و خلاصه آنکه همان اتفاق ساده سبب گشت طرح الحاق به کل منتفی گردد!

این حادثه آنقدر سخت و گران بود که می بایست اعتراف کرد زحمات فشرده ای که در طول قریب به یکسال انجام گرفته بود، عملا تنها در یک شب به باد هوا رفت و همه چیز تمام شده تلقی گشت! گویی سطل آبی یخ بر سر دکتر موسوی ریخته باشند!

اما نماینده سخت کوش مهر و لامرد که در بین دوستانش به سماجت و پیگیری مداوم تا حصول نتیجه معروف است، دست از کار نکشید؛ طرفه آنکه تجربه نشان داده است هنگامی که همه درب ها به روی انسان بسته می شود و خلق از همه جا ناامید، درست در همان فصلِ ناامیدی و استیصال است که خالق دست به کار می شود و گره از کار می گشاید!

سید موسی موسوی ابتدا قدری صبر پیشه کرد تا آنکه آبها از آسیاب افتاد و بعد از آن دوباره از صفر همه چیز را آغاز کرد! البته نه از صفر، بلکه خیلی عقب تر از صفر! چراکه باید از این پس که موضوع رسانه ای شده و مخالفان طرح از آن آگاه گشته بودند، حساب ویژه ای را برای کارشکنی ها و سنگ اندازیهای متعدد آنان باز می کرد!

علی ای حال تمام روال پرپیچ و خمی که قدری از آن در این مجال بیان گشت، مجددا طی شد؛ جلسات با افرادی که در فوق به آنها اشاره گشت باز هم تکرار و تکرار و تکرار شد؛ البته برخی افراد جدید هم به لیست ملاقاتهای دکتر موسوی اضافه شدند: سعید جلیلی دبیر شورای عالی امنیت ملی، مصطفی محمد نجار وزیر سابق کشور، محمد عباسی وزیر سابق ورزش و جوانان، صولت مرتضوی معاون سیاسی وزیر کشور، علی عبداللهی معاون امنیتی انتظامی وزیر کشور، تعدادی از نمایندگان عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجه و تعدادی دیگر از نمایندگان ذی نفوذ مجلس از این دست به شمار می روند. کانون توجهات دکتر موسوی نیز شخص رئیس جمهور بود که در مجموع نماینده لامرد و مهر قریب به ۱۰ بار با دکتر احمدی نژاد ملاقات کرد!

اطاله کلام مانع از آن است که شرح مبسوط ماوقع گفته شود. خلاصه امر آنکه حتی کوچکترین اقدامی که احتمال تاثیر آن می رفت نیز در این بین از قلم نیفتاد و هر آنچه می بایست طی می شد، به نحو احسن و اتمّ انجام گشت و البته شاه بیت پیگیریهای مکتوب نیز نامه ای بود که به محضر رهبر معظم انقلاب تقدیم گشت.

بدنبال این تلاشهای بی وقفه، نهایتا موضوع در شورای عالی امنیت ملی تصویب گشت و پس از آن مصوبه هیئت محترم دولت نیز اخذ گردید؛ سپس دکتر رحیمی معاون اول رئیس جمهور سابق در صدد ابلاغ آن برآمد که ناگهان از مسئولیت خود کنار گذاشته شد و کرسی وی به اسحاق جهانگیری رسید!

با دستور معاون اول جدید، کلیه مصوبات روزهای پایانی دولت دهم متوقف گشت تا بیشتر بررسی گردد. این بار رایزنی ها با مهندس جهانگیری آغاز گشت و نهایتا پس از دو سه نوبت ملاقات حضوری، رضایت ایشان هم جلب گردید؛ اما به یک شرط: وزیر جدید کشور نیز باید نظر خود را راجع به این طرح اعلام کند!

پس از این اتفاق، طرح الحاق همراه با نامه دبیر هیئت دولت به وزارت کشور رفت تا دوباره پای دکترموسوی به ساختمان میدان فاطمی باز شود!

سکاندار جدید وزارت کشور بررسی های کارشناسی خود را آغاز کرد و در این بین آنقدر دکتر موسوی رفت و آمد تا نهایتا رحمانی فضلی طی نامه ای رسمی اعلام کرد “ابلاغ مصوبه الحاق بلامانع است”

از اینجا به بعد داستان وارد مراحل تازه ای شد و اوج سنگ اندازیها آغاز گشت. لکن به جهت رعایت اختصار -و البته برخی مصالح دیگر- از بیان ادامه پیگیری ها صرف نظر می گردد. نهایت امر آنکه بدنبال این داستان پر رمز و راز که تنها گوشه ای از آن در این مجال عنوان گشت، استان پهناور فارس برای همیشه به آبهای نیلگون خلیج فارس پیوست و مردم شریف این استان به آروزی دیرینه و چندین ساله خود رسیدند.

در این بین لازم است از آقای مهندس صادق عابدین استاندار محترم فارس و مجمع نمایندگان فارس به صورتی پررنگ یاد کرده و از همراهی ها و تلاشهای آنان صمیمانه تقدیر به عمل آوریم. عزیزان دیگری هم که در این عرصه یاری رساندند و به تکلیف خود عمل کردند، قطعا ماجور خواهند بود.

هرچند هرگز نباید فراموش کرد که همه کارها با عنایت خداوند قادر متعال انجام گشت که بدرستی فرمود: “و ما رَمَیتَ اِذ رَمَیت؛ وَلکِنَّ الله رَمی!”

مومن مامور به انجام وظیفه است و ادای تکلیف؛ نتیجه کار هم با خداست. مومن کار را سفت و محکم انجام می دهد و نتیجه آن با قادر مطلق است.

در پایان امید است استان پرتوان فارس از فواید عظیم این اتفاق بسیار مهم استفاده بهینه را برده و پله های ترقی و پیشرفت را با سرعت بیشتری طی نماید؛ انشاء الله